تار و سه‌تار، دو ساز شگفت‌انگیز موسیقی ایرانی‌اند که هر یک، رازهایی در دل خود دارند. این سازها، با نغمه‌های گرم و دلنشینشان، گویی با روح انسان سخن می‌گویند، قصه‌هایی از عشق، اندوه، وجد و مراقبه را نجوا می‌کنند.

تار، با شش سیم خود، دامنه‌ای گسترده از احساسات را به تصویر می‌کشد. از نواهای پرشور و هیجان‌انگیز تا ملودی‌های آرام و تفکرآمیز، همه را می‌توان در آوای آن یافت. در مقابل، سه‌تار با سیم‌های نازک و صدایی آرام‌تر، بیشتر مناسب خلوت‌های عاشقانه و تأملات عمیق است. گفته‌اند که سه‌تار، نوای دل عارفان است و تار، پژواک حماسه‌های کهن.

استادان بزرگ موسیقی ایرانی، هر یک با سبک و سیاق خاص خود، این سازها را جان بخشیده‌اند. نام‌هایی چون محمدرضا لطفی، جلیل شهناز و احمد عبادی، تنها چند نمونه از ستارگان درخشان این هنر بی‌همتا هستند.

تار و سه‌تار، همچون دو بال، موسیقی ایرانی را به پرواز درمی‌آورند، از گذشته‌های دور تا امروز، و همچنان در دل و جان دوستداران این هنر زنده و جاویدان می‌مانند.